Kanın Soğuğa Vardığı Yarda / M.Mustafa USLU
Ateşi öyle bir öpüşün vardı ki
kanımın soğuğa vardığı yarda kaldı karanfil yüreğinin ağzına mı verilirdi de korkardım yıldızlardan: sanırdım pay edinecektik ürperişlerini ne serçelerin duyardım ne senin şarkı söylediğini dişlerinin arasından dökülen her ne varsa hep.. sızımdı dirice tutmayaydı acıları, arada bir gitmeyeydi alıp da başını söylemek istediklerim adına her ne varsa hep.. yanmayaydı dilim! Ateşi öyle bir öpüşün vardı ki vapurlardan bildim denizin rengini karşı kıyının adamlarını.. işçiliklerinden: saçına kapılmayaydı rüzgar.. tüylerimle sağılmaya her ne varsa hep insanların söylemek istedikleri adına birinin diğerlerine imlediğinin ötesine kanatlandırmayaydı seni şeytan uçurtmalarınaydı.. aheste gerilir bulutlaraydı gökte şiir oysa! Ateşi öyle bir öpüşün vardı ki mektuplarca ay dönümü dudaklarının yarısı kapansın da olsundu arasında deniz, buselik İstanbul: dilineydi çoban yıldızı, şavkın büyüsü yoktan yere durmadı kararmaya gündüzlerin yüzü hayli zaman sürüp geçirmişken ebemkuşağının altından ölümü kanın soğuğa yaydığı kıyısından uçurmuştuk şaşaladığın ömrümüzü! M.Mustafa USLU |
tebrikler..
sevgiler...