Toprağı süsleyen güller tez solar
Sen benim gönlümde biten gülümsün.
Uyanıklar, benim gibi kaz yolar
Sen benim gözümde tüten gülümsün.

Açlığımı kuru, yavan doyuran
Yanlış, doğru sözü hemen ayıran
Yorulunca dinlen deyip kayıran
Dertlerime derman katan gülümsün.

Üç öğün sofrayı hazır getiren
Haftalık çantayı aya yetiren
Sıkıntıya sabır, içte götüren
Acılı lokmayı yutan gülümsün.

Soğukta, sıcakta beraber olduk
İki lise görmüş acemi kulduk
Ana, babaların attığı çulduk
Kalbimin dibinde yatan gülümsün.

Sen yokken yazlar, kış oluyor bana
Günler geçmiyor yıl geliyor cana
Ne kadar methiye yazsam az sana
Bülbüller içinde öten gülümsün.

Siyah saçlarına beyazlar hakîm
Tasamı söylesem azarlar hekim
Başımda beklersin çantanda takım
Çevresine sevgi atan gülümsün.

Sen meyve olsaydın söylerdim muzum
Andığım zamanda diniyor sızım
Dursunî dilinde adındır kuzum
Çöle dönmüş cana yeten gülümsün.

Dursun Yeşil – 20/06/2007