Demode Dünya'ya Gül Çayı demlemekŞubat treninde beyaz bir kompartıman Ellerimi ısıtan bir bardak gül çayı Yüzü hatıralardan eskimiş fakir giyimli Antika şehirlerden geçiyoruz. Bu yol yeni bir dünyaya gidiyor Mahalle aralarında uçuşan güvercinlerin olduğu Sıcak kalpli insanların avuçlarına doğru kayıyor tren Uçuyor adeta hayret Dünya henüz yok olmamış İnsanlık en güzel baharını yaşıyor Çocuklar mutlu kahkahalarla sarıyor güneşi Kimseler hasta olmuyor Ölmüyor hayret Dışarıda her şey bir hayal gibi Bu yananlar ışık değil diyorum Ateş böcekleri Hem de bu kış kıyamette Olacak şey mi Ölüm çağını uçurumdan yuvarlayıp Altın çağlardan geçiyoruz Varacağımız istikamet sevgi çağı Emperyalizm diye bir sözcük yok Zulüm yok, işkence yok ,tecavüz yok Ağlayan anneler , canlı bombalar,pisi pisine ölenler yok Yok sırası gelmeyene zoraki gidiş İnsanlık öldürmeden de yaşayabiliyor hayret Gurup gurup şiir kuşları geçiyor birden Bu tren uçuyor mu diyorum Nostaljik bulutlara takılıyor dumanları Yazlık sinemalar yerli yerinde mısır kokuları yayılıyor sevgi dolu insanlara konfeti oluyor Havai fişekler gibİ açılan gazoz kapakları localarda mutluluk heyecan tozları arkadaşlık dostluk ve sevecen yürekler dünya buradan da geçmiş mi hayret saba rüzgarı yolumuzu kesip başka yöne savuruyor bizi Afrika’da çocuklar tıka basa doymuş Şiirler dolusu şelalelerce su akıyor Çocuklar nasıl bilge ve umutlu Gelecek uğramış hayallerine Afrika bir cennete dönmüş yeşil umuda sargın Meğer her şey mümkünmüş hayret tren üç okyanus kıyısında mola veriyor okyanuslar lacivert bir hayal gibi tuvalden düşmüş insanlığın döktüğü bütün kanları yıkamış bu dev sular her şey ıhlamur kokusu sadeliğinde şimdi içimize derin ve sonsuz bir uyku veriyor Tepelerden rüzgarla düşen kar taneleri şiir kuşları gibi savruluyorlar Beyaz kompartıman bir hayal taşıyor sanki Kar taneleri coşkuyla şarkı söyleyip tren camlarındaki buğulara yapışıyorlar sol anahtarları umutlardan yapılmış beyaz kompartıman şiirlere doluyor yol bitiyor uyanınca uyanınca gül çayıma sarılıyorum rüyaymış meğer gönlümün tam içinden geçenler bir asırdır buradaymışım ben demode dünyanın ve hiç hareket etmeyen beyaz bir kompartımanın içinde gül çayıma ıhlamur karıştırıyorum gözyaşlarımı okşayan gerçeklere inat bir gülümsemeyle oysa diyorum oysa mümkünmüş bu dünyaya gül çayı demlemek sevgi ile… Ayşegül Aşkım Karagöz |
Sağlıcakla kal...