Gülüşün
Çok sevdiğim bir roman gibiydi gülüşün,
Her sayfa da yeniden heycanlandığım, Bitmemesi için dua edip, Sonunu deli gibi merak ettiğim. Bazen de bir ressamın fırça darbesi gibiydi, Dokunduğu yerde en renkli izi bırakan. Gökyüzüne kuşlar konduran, Bir çocuğun neşesini en güzel anlatan. Ama en çokta güneş gibiydi, Hiç bir yaz gününün içimi ısıtamadığı kadar ısıtan, Öğle vakti gözleri kamaştıran, Her gündoğumunda yeniden umut olan. |