Ne deşersin küllenmiş bir yangının külünü
Görmez’ misin, şu benim acı çeken gönlümü
Bir vefasız yüzünden, küsmüş iken hayata
Kim avutsun şu benim, söz dinlemez gönlümü.

Aşk uğruna geçmişte alev, alev yanmaktan
Gönlüm yorgun, bıkmışım şu yalancı dünyadan
Bir vefasız yüzünden, bıkmış iken canımdan
Kim avutsun şu benim, söz dinlemez gönlümü.

Bana aşktan bahsetme, iş açarsın başıma
Şimdi mevsim son bahar, çıkmaz kimse karşıma
Kim gönlünü verirdir, benim gibi şaşkına
Kim avutsun şu benim, söz dinlemez gönlümü.

Şu son bahar günümde gönül versem birine
Ne demezler bilmez’min, gelme benim üstüme
Âşık olsam yakışmaz, geçmiş varken içimde
Kim avutsun şu benim, söz dinlemez gönlümü

Kan damlatıp dururken şu gönlümün yarası
Kızar bana dost düşman, olmaz bunun şakası
Sevda çekmek neyime, varken gönül yarası
Kim avutsun şu benim, söz dinlemez gönlümü

Ahmet Yüksel diyor’ ki şimdi hazan mevsimi
Kara toprak beklerken, insan sevda çeker’ mi?
Hem’ de beni bu mevsim, korkuturken şu beni
Kim avutsun şu benim söz dinlemez gönlümü.

21 Mart 2017
Ahmet Yüksel Şanlı er