Çanakkale…
Ey aziz vatanımın yarası yürekte saklı
En kutsal parçası
Analar, tek evladın acısına dayanamazken
Nasıl onca evladını aldın da koynuna
Zaferin haklı gururuyla
Yatıyorsun boğaza karşı

İşte o yiğitlerimizle, şehitlerimizle
Söyleştik, dertleştik bir ziyaretimde
Dediler ki,
Var git, söyle gençliğe:
Sabrın çalkayıp taşırdığı boğaz suları
Günlerce ölüm aktı, kan aktı
Çizmeye karşı çarık
Tokluğa karşı açlık
Cesaret bize azık
Cephanesiz, silahsız savaştık
O kutsal vatan toprağını kanımızla suladık
Şehit künyelerimizi bayrağımıza kolye yaptık
“Ben size taarruzu değil, ölmeyi emrediyorum! “
Diyen Komutanımıza yürekten inandık
İnandık, direndik, savaştık, kazandık
Bazılarımız henüz onaltısındaydı
Yaradandan aldık şehadet diplomalarımızı
Savaşı biz mi başlattık?
Vatanımızı bölmeye davetiye mi çıkardık?
Tek suçumuz çok sevmekti vatanı
Sevdik ölürcesine
Sevdik, ana gibi, baba gibi yar gibi
Kefensiz yattık, yar koynuna girer gibi
Her birimiz Nusrat’ tan döşenen bir mayın olduk
Yahya çavuşun emrindeki er
Seyit onbaşının sırtındaki mermi
Çile olduk, azap olduk, kahır olduk, kan olduk
Biz Çanakkale olduk, geçilmez olduk
Acılardan soyutlandık, artık toprak olduk
Biz, vatan olduk…

Ey Türk genci
Şunu iyi biliniz ki hakkımız var üzerinizde
Hakkımız var üzerinizde! …
Eğer aziz vatanımızın bir karış toprağını
Çiğnetirseniz düşman çizmesine
Helal etmeyiz haklarımızı hiçbirinize