Çankırı ili merkeze bağlı ÇAYI PINAR köylüleri, köy şenliği düzenlemektedirler. Şenliğe beni davet etmişlerdi. Köylülerin;güzel ikramlarından,kaynaşmalarından,birbirlerine olan sevgi ve saygılarından,yardım sever oluşlarından, misafir perver oluşlarından etkilenerek kaleme aldığım bir şiirimdir.

ÇAYIR PINAR AĞALARI

Ne güzel de oldu bu adetleri
Bol ve tatlı şu ziyafetleri
Yedik içtik söyledik afiyetleri
Yedirmeyi sever, Çayır pınar ağaları.

Akşam sinsin için ateş yakarlar.
Davul sesi ile tek tek basarlar.
Görürler geleni hemen kaçarlar
Mert olurlar, Çayır pınar ağaları.

Silahı olanlar kurşun atıyor.
Olan olmayana mermi satıyor.
Uykusu gelmeyen neden yatıyor
Tutukluk yapmıyor, Çayır pınar ağaları.

Çeşit çeşit yemek yapıyor yedirirler
Genç yaşlı öksüz yetim giydirirler.
Zengin fakir bir güzelde güldürürler.
Neşeli olur, Çayır pınar ağaları.

Saygıda sevgide kusur etmezler
İstenmeyen yerde hemen bitmezler
İşlerini bitirmeden gitmezler
Çalışkan olur, Çayır pınar ağaları.

Dedesi dededir ebesi ebe.
Bu köy güzel olan her şeye gebe
Hatırda gönüldedir ufacık bebe
İyi huyludur, Çayır pınar ağaları.

Bakarsın şehirde memur olurlar.
Her senede ekecek tarla bulurlar.
Cenaze olur beraber safta dururlar
Çok inançlıdır, Çayır pınar ağaları.

Hocası hocadır,kocası koca
Bilmezler filim, sinema, loca
Gülerler ağlarlar eşce ve dostça
Hep beraberdirler, Çayır pınar ağaları.

Tanıdım sizleri mutluyum bende
Soyadım Türk’tür adım da Emre
Hiç gelmediysen çabuk gel sende
Davet ediyor, Çayır pınar ağaları.

İyi ki tanışım sizi.
İyi ağırladınız bizi
40 bin kere hakkınızı
Helal edin;Çayır pınar ağaları, anaları, bacıları...

EMRİ TÜRK
08.07 2008