Sona Yaklaşıyoruz Kaçınılmaz Sona
Zaman, hiç geçmiyor burada
Nefesler, nefesler yavaş yavaş tükeniyor Artık bir sona yaklaşıyoruz Karanlıktan başka hiçbir şeyi olmayan sona. Ufacık bir ışığa, ufacık bir umuda muhtacız İnsanın suya muhtaç olduğu gibi Gecenin gündüze muhtaç olduğu gibi Bizde ufacık bir ışığa muhtacız Buralar karanlık, buralar soğuk Kimseler duymuyor sesimizi Bağırıyoruz saatlerce ,yalvarıyoruz günlerce Ama ne bir cevap var de bir ses Mapushane duvarları rutubet Yemekleri ise kuru bir ekmek Işık,ışık denen bir şey yok Eskimiş, cızırtılar çıkartan bir lambadan başka Artık sona yaklaşıyoruz,kaçınılmaz bir sona Umutlar tükendi artık Işıklar asla açılmayacak, bir daha hep kapalı kalacak Artık sona yaklaşıyoruz, kaçınılmaz sona.... |