Giyindim kuşandım ışkın zırhını
Aşkla özümledim Hak’kın fık’hını
Yendim içimdeki benlik hırsını
O en büyük benin hayranıyım ben



Yanarken yüreğim tenim titriyor
Işığı düşümde sönüp bitmiyor
Kul hakkı yiyemem elim gitmiyor
H/aklının hakkını kay’ranıyım ben


Işk ile çıplak dal döner allara
Bir garip kuş uçar konar dallara
Anlatır derdini gonca güllere
Bülbül dilinde gül kurbanıyım ben


Zerre ile birdir evrenin küll’ü
Ne var ise altta üstte gömülü
Işıkla dirilir gömülen ölü
O büyük mahşerin seyranıyım ben


Çalışıp üreten alınteridir
Hazırı tüketen hırsız çeridir
Evreni yaşatan ışkın feridir
Aşk ile ışığın devranıyım ben


İçine dışına düşüne bir bak
Aşına işine eşine bir bak
Haktan’ dilek dile, içine gir bak
Yürekten dileğin giryanıyım ben


Ne altın klozet ne hırka festir
İnsanın baş tacı sağlık nefestir
Göğsün ise yalnız boş bir kafestir
Sonsuz büyük ruhun bir/yanıyım ben


Parçanın içinde bütünü gördüm
Yandım duman duman tütünü gördüm
Keskini körünü kütünü gördüm
Aktaş’ım; evrenin her yanıyım ben


Şaban AKTAŞ
11.03.2017 - 13.05




DEFTERİ KEBİR


Işığın şekli şemali
Ay yüzünde gül cemali
Canlı cansız her tür hali
Amelin düşer deftere


Beyinde bir karakutu
İçindedir iyi kötü
Yerin göğün altı üstü
Kelamın düşer deftere


İlk doğduğun günden geri
Rah’me düştüğünden beri
Hem evveli hem ahiri
Her anın düşer deftere


Erişilmez O’nun hızı
Döner güneşi yıldızı
Karakış baharı yazı
Zamanın düşer deftere


Âlemlerden rahmet yağar
Yaşını g/özünden sağar
Topl’iğne başına sığar
Mekanın düşer deftere


Yazan okumayı bilir
Her şeyin Hak’kından gelir
Gör işte aklın yolu bir
Aktaş’ın düşer deftere


Şaban AKTAŞ
11.03.2017 - 10.33






TELE DİZİLEN DAMLALAR


Tele damla damla dizilen gamla
Saçlarından tel tel süzülen damla
Omuzundan bele bir çağlayanla
Sevdamın selidir delice akar


Kaç kez inip çıktım ben yerden göğe
Bulut oldum uçtum bağlardan dağa
Yağdım hasretimle kuru yaprağa
Yaban gülüm seher yelice kokar


Gecede turnalar geçti üstümden
Kanadım kırıldı yere düştüm ben
Çoktandır feleğe zaten küstüm ben
Gülüm telli turna gibice bakar


Şaban AKTAŞ
11.03.2017 - 20.48



SEN GÜLÜMSEN HEP ÖYLE KAL!

Sen gülümsen hep öyle kal, ışıl ışıl yıldızlarca
Hayâl et beni seyre dal, bakarken kâlbim sızlarca


Sanki resmin canlanıyor, ruhumuz nişanlanıyor
Beni kimse anlamıyor, öksüz, yetim, yalnızlarca


O nasıl bir tatlı bakış, iğne oya, ince nakış
Kaş, göz, kirpik; kâlbi yakış, damla damla yaş sızarca


Varlığın kâlpte nefesti, sen gittin umudu kesti
Kâlp şimdi bir kırık testi, içten içten su sızarca


Şaban Aktaş
11.03.2017



MUM IŞIĞI


Yeter ki sen mum ol
Yan ve eri;
Aydınlatıyor ışığın
Yandığın günden beri...

Aydınım diyenler de
Söylemez belki
Çünkü ışığından çalan
Başkası değil kendileri...

Aydın geçinirler
Öyle burnu büyük
Belli değil uyruğu,
Bazıları burunsuz
Bazısının kesiktir
Kulağı, kuyruğu?!

Farkı yok sanki hiç;
Ha böylesi aydınlar(!)
Ha bizim mahalledeki
Obez sokak kedileri...

Şaban AKTAŞ
11.03.2017


BUGÜN DE YARIM KALDI

Bugün de yarım kaldı
Bitmez dünyanın işi
Tün yarıya dayandı
Uyur kalırım şimdi

Düşüm başımdan aşkın
Kâlp yorgun beden şaşkın
Gönlüm gözüne düşkün
Bakakalırım şimdi

Gözümü hiç kırpmadım
Gözünü unutmadım
Niye sözün tutmadım
"Kal!" de kalırım şimdi

Ne kadar çok yakındık
Sanki biz mi çekindik
Kâlbimiz bir bütündük
Yarım kalırım şimdi

Bula bula tek bizi
Eledi elek bizi
Ayırdı felek bizi
Yârsiz kalırım şimdi

Şaban Aktaş
11.02.2017 - 00.01


MR. TENKİT


Tenkit; git leeen, giiit
Adamı delirtme şimdi
Sen kiiim, tenkit kim
Yaz şiirini de sen önce bir
Görelim bakim ?
Eskilerin dediği gibi
"Çörtük, seni de gördük!"
Dedirtme şimdi!


Tenkit güzel Mr. Tenkit
Fakat deyim yerindeyse
Lâf olsun torba dolsun
Diye de adam Feyste
Sabahtan akşama değin
Sayfalarda mı gezer;
Oturur arada sakince
Başını dinler
Günlük gazete, kitap okur,
Şiir yazar, bulmaca çözer!..


Aşırı tenkitten insanlar
Bezmez mi, tabi ki bezerler,
Toplanırlar başına bir gün
Ezmezler mi seni
Tabi ki ezerler,
Sustuklarına bakma
"Halk alim değil ama ariftir"
Senin cahil dediklerin
Çok şeyi senden iyi sezerler!


Şaban AKTAŞ
10.03.2017 - 21.12




PIRLANTA ŞİİR


Pırlantanın özü karbon
bildiğin kömür yani
onu değerli kılan
yüksek basınç altında
yüksek ateş değil mi?!
Aşkın odu ile
yüreği yanar
dili kanarsa
şair kalemini
kana banarsa
pırlanta şiir çıkar
Maden ki kömür
ateş ile elmasa döner,
sıcak aşkın gözünde
sürer elbet şiir daha
bir değil, bir kaç ömür...


Şaban AKTAŞ
10.03.2017- 20.00



KADIN VE ERKEK


Bir kadın sevdim
Aldı beni dünyadan
Cehennemine götürdü
Bir kadın daha sevdim
Aldı beni cehennemden
Eski dünyama getirdi.


Bir kız sevdim
O hep cennette idi
Ben ise hep cehennemde
Elim eline
Bir kez bile değmedi
Kimse bilmez başıma geleni
Pişmiş tavuğun bile
Başına gelmemiştir!


Ne çektiysem
Kadından kızdan çektim
Kendim gibi bildim herkesi;
Çünkü çok saf
Avlanırken avlanmaya
Elverişli bir erkektim.
Kalsaydım elinde bir kötünün
Daha ne güzeller sevecektim,
Bir büyük aşkın ardından
Çapkınlıktan el çektim!..


Parça parça dağıldım
Kadınlar topladı beni,
Bir yandan adam ettiler
Aklımı başıma getirdiler,
Bir yandan
Yiyip yiyip bitirdiler.


...
Dalda sarı yasemin
Bütün arılar senin
Bal almadan geçme yâr
Suçu mu var busenin?!

Şaban AKTAŞ
10.03.2017 - 15.51

ISRAR

Israrla yememi bekleme benden
Aşıklar gıdayı düşünden alır
Can çıksa da gülüm, huy çıkmaz tenden
Aşk ise aklını başından alır

Aşk öyle bir ateş kor var duman yok
Artar günden güne yanar dünden çok
Saplanır sineme derinden bir ok
Oklar kirpiğinle kaşından gelir

Nasıl gökte güneş dünyayı besler
Gözünde büyüdü en derin hisler
Aşkınla beslendi bütün hevesler
Ruhumun gıdası başından gelir

Şaban AKTAŞ
10.03.2017 - 11.02