İnsanlar bahar mevsimi geldiğini unuttu.
Rüzgarın serin serin esişi hani nerede?
Boğucu bir hava; her yer ise toz bulutu.
Bu tozlu havalar insanı sokmasın derde.

İlkbahar geldiğinde hava serin olurdu.
İnsanlar dışarıda gezecek hava bulurdu.
Güneş vurduğu yere sofralar kurulurdu.
Mart ayının ilk haftası serin hava durdu.

Sabahları ağaçların üzerine çiğ düşerdi ,
Bu yeşermeyi gören kuşlar orayı eşerdi.
Düşen rahmetle sararan ekinler yeşerdi.
Sabahleyin işi için erken kalkan beşerdi.

Sabahın ilk saatlerinden beri toz yağıyor,
Zannedersiniz birileri gökyüzünü sağıyor.
Nefes almakta zorlanıyor, sanki boğuyor.
Güneş hep yüzünü göstermeden doğuyor.

İlkbaharın, serin havaların geldiği yalandı.
Ağaçlar,çatı,balkon…her yer toza bulandı.
Sokak araları,yollar düşen rahmetle sulandı.
Toz yağmurlarına bulanan geniş bir alandı.

Güneşin önünü de kapatmış toz yağmuru,
Su, yağmur olmayınca her taraf kupkuru.
Yağmur düştüğü zaman topraklar dupduru.
İnan özledik yağmur sonrası çıkan çamuru.

Toz yağmurları ile boğucu oldu havalar.
Çevre, gördüğün yer toz ile doldu havalar.
Tertemiz masmaviydi birden soldu havalar.
Sabahtan itibaren havada bir tuhaflık var.

Açık alanlar,balkon bizlere açsa da kucak.
Gökten Güneş ne zaman kollarını açacak.
Bu tozu ,boğucu havayı yağmur alır ancak.
Yarab rahmet yağmurları ne zaman yağacak?

Çevrenin tozunu yağacak yağmur temizler,
Her gün gökyüzünde bulut arar oldu gözler.
Yarab rahmetinle ne zaman sevinir yüzler.
Kalpte zikir her zaman dua ile başlar sözler

Tüm canlılar hayatı ve temizliği suda bulur.
Canlılar suyun olduğu tarafa doğru sokulur.
Düşecek yağmurlar ile çevre tertemiz olur.
Tozlar ortadan kalkar, şu çevremiz durulur.
..................................................................
....................................................................
Hasan Kaya
Eğitimci-Şair-Yazar