Sarmalında hidayetin,
Bakir bir nida tadında
Ettiğim her kelam,
Andan kopuk, dünde saklı yaramdan sor beni.
Sonsuzluğun resmini çizmekse özlem,
Sonlanmasını dilediğim her yalandasın,
Yalandan öte metruk hücresi benliğin
Bir de toz kondurmadığım çocuk neşem;
Hani olur da savrulurum es kaza
Kâh bir lahitte serili
Kâh tokalaştığım yalnızlığı kısmet bildiğim.

Kaderin haşin çocuğu,
Kederin de izdüşümü
Hangi mücbir sebep ise
Yoklamamda masum, titrek bir siluet,
Görünmezliğimin penceresinde kim bilir
Aşk nelere delalet?

Şimdi çıksam kozamdan,
Donandığım renklere bir dokunsam ah bir de
Solmalara doyamadığım
Cehennem ateşinde,
Yol olsam ışık olsam;
Yanıp yanıp köz olsa feryatlarım,
Demlensem yine mihrabında aşkın
Bir de tütsü yaksam cahil sevdama
Yetmedi medet umsam gölgende dahi konaklamaya razı;
Bir de tutuşsam gecenin kör vakti
Ah, sonlanmayan hangi masala denk düşsem de
Balkabağına dönüşmeden kalem
Duyarken sağır sultan…

Bir de edindiğim nedamette sol olsam sağ elinde,
Sağ kalsam ölümüne yazdığım her şiirde
Bir de koz olsam şairin yüreğinde.

Olmasan da yanımda,
Sansam seni başköşemde;
Görmesen de; kıyamet habercisi bunca imge
Ve sussan hep
Sadece ben konuşsam gün ve gece,
Olur musun söyle tek derdim tek tasam?

Olmazın oluru bir seste yar olsam
Kurulduğum o rahlede,
Bir de soyutlandığım onca yürekte
Es versem ansızın,
Sızan yaramda merhem olsan bin bir gece;
Öyle işte, edindiğim bu metruk mertebe
Alabildiğine derli toplu kapanmaz yaram,
Yaren olan her şiirde…

Bir de yok olsam,
Karışsam bilinmeze,
Ne mi olurdum sensiz bir ömürle?
Yoksun zaten ne ölümde ne de dirimde:
Olmasak da el ele göz göze,
Boyadım gönül gözümle her karayı,
Beyazın tınısında saklısın,
Pembenin de meşkinde
Mavinin umutla yıkadığı yüreğimde bir nidasın
Saf kan yalnızlığımın tek penceresi;
Pervazında yankıları aşkın,
Göğümde saklısın
Hele ki o halede yoksun kılındığım
Ama yok sayamadığım bunca cümle.