Ejderha...
sessizliğe bürünecekti zaman
acıların koynunda, meçhul meçhul olsaydı belki öpecekti umutları heybetinde ki kahırlara inat... ama o dürdüyor tüm hınçları ne alıp veremedikleri yoklukta dev aynası bir hiç gibi, geçmiş karşısına sanacaksın nanik yapacak... yok vazgeçmiş gibi görünüyor, elini başına dayamış, düşüncelere dalsa ne gezer ruhun kalpazanlığı ayrı bir eziyet koydukça koyuyor cibiliyetine... nafile kaçkınlar diyarının mirası sanki, avuçlarda ki boş vermişlik arıyor emsalini, dönen dünya nasıl olsun ki bir merhamet bir mekan şu istila halinde... çare bir varmış bir yokmuş misali git git bitmez sonsuzluğa atılan kepçe dişlerinden yoksun, ejderhaya benzese ne fayda bence nefes tüketiyor boşu boşuna... (Berlin,04.03.2017) Talat Özgen |