İsli çaydanlığımla söyleştim ben bu gece
Berrak hikâyelerin girizgâhı çay rengi
Hurufat cömertleşti ve sundu bin bir hece
Mısralara yansıdı çayın billur ahengi


Benimle hem dem oldu çayın renginde melal
Hüzne giriftar gönlüm sinemin ağır yükü
Demliğim haza ketum kara çayın dili lal
Sükût atıyla geçtim hayalde ıssız bükü


Hüzün beni pek sevdi iklimimi kuşattı
Çaya yazdıklarıma bigane kaldı Çaykur
Gül beklerken o yârden diken attı taş attı
Şiir vadisindeyken yaptı bana felek kur


Hüzne aşina oldum melalim öksüz kaldı
Bir isli çaydanlıkla avundum nice zaman
Dilim tutuldu dem dem acı çay *kadam aldı
Melal suya sağıldı çaya demirledi an


Çayın renginde melal hüznü anlattı suya
İnce belli cerenler sükûtu tercih etti
Ketumiyet yurdunda hasret iken uykuya
Acı çayın kekresi damağıma diyetti…
Ankara, 27.02.2017 İbrahim KİLiK

*Konuşmaya engel olan dil bağı