GÖNÜL ROMANI
Gariban biriyim kapında durdum
Bir su ver içeyim yüzüne bakıp Güzelim bağışla adını sordum Tatlı bakışını yarama sıkıp Sen olursun ancak yarama merhem Huri misin yaklaş durma namahrem Kaybettim yolumu yönüme Zühre’m Usta olup kalbe derdimi yıkıp Çıkmazıma ufuk şafak zifrime Bal damlat dilinle bahtı zehrime Umut ol yarına doğan ecrime Gönlüme usulca sevgiyle akıp Çıkartıp sırtıma saplanan oku Misk-i amber midir teninde koku Sıhhat bulsun senle yaralı doku Süzülen kalbime elini tıkıp Ezik yüreğimin sen ol dermanı Alnımda çizgiler kader fermanı Sorma halimi gönüller romanı Kalp zarıyla ciltli,parmağın sıkıp Solmazca anlatım budur ahvalim Koklamadım gülü diken kavalım Bana son bir şans ol gönül nevalım Kader durağında karşıma çıkıp M.Sıddık SOLMAZ |
Şiirinizi çok beğendim…
………………………….. Saygı ve Selamlar…