Göç
Sıska bir yalnızlıktı aslında.
Sessiz, çirkin ve öksüz bir yalnızlık.. Bin yıla uyanıp bir ana uyanmıştı; bahara adanmıştı. Bahar iyi adammıştı. . Aynı çığlık bir sonsuzluğunda dehlizinin: kenar çizgileri yitmiş, bitip tükenmiş bir kimsesizliğin. Bir de hayasızlığında kayıtsızlığının. Şimdi sızısıysa eğer bu belirtisiz zamanının; öç almaya gelir arta kalan yarısında ömrünün. Bugün değilse yarın, yarın değilse öbür gün. İşte! Hepsi sürgününde bu döngünün. Hepsi. . Sürgününde. . |
Ey hayat; "beni soracak olursan hayli kırgınım kırgınlık bir yana bir de şaşkınım tek tek anlayarak hatalarımı sevmeye çalışıyorum yalnızlığımı"
der gibiydi satırlar.
Kutlarım saygıyla.