Seni Senle Yaşadımda Sen Benimle Yaşamayı Öğrenmedin...Hasret türküleri çalarken sensizlik şehrinden. Sana melodilerden nameler gönderiyorum küçücük yüreğimden... Baharlar estirirken meltem esintisinden seninle yaşanmış hikayelerin İzleri kalıyor sol yanımın derinliklerinden... Şimdilerde susuz topraklar gibi açım suya hasret olduğu gibi birde Kurumuş ağaca can verir yeşermesini ümitle bekleyen Gözyaşlarımla suluyorum hasret çeşmesinden... Buse kondurmuştum gönül çehrene sevinmiştin oysa şimdi maziyi Andıkça kahroluyorum sensiz geçen sensiz senelerinden... Terketmeyi seninle yaşadım senden öğrendim sensizliği bağrıma Bastım sensiz yaşadım her gece bütün gün aynalara bile bakmadım Ne uyudum ne güldüm ne yaşadım ne yaşlandım sadece baktım Öylece gülmeyen yüzümden... Sılamı hasretimi sana duyan tüm özlemlerimi sana bağırmak Haykırmak istiyorum bitmeyen tükenmeyen sana olan aşkımın Yüceliğinden sana sesleniyorum gönlümün umut bakan gözlerimden Bazen hayalinle yaşıyorum gülen dudakların gülen gözlerinle Tebessümünle hani bana birde canım deyişinle of offf azda olsa Seni senle yaşamayı öğrendimde sen benimle yaşamayı öğrenmedin... |