İNSAFSIZ
İNSAFSIZ
Beni terk ederken mevsim hazandı, Mazeretler yalan, hepsi de zandı. Duygusuz rüzgarın yuva bozandı, Ters yöne sapardı kalsan insafsız. Hâl mi kaldı bende meşke girmeye? Kabuk tuttu kâlbim sanki her şeye. Gözlerin yasaktı zaten görmeye; Kesin har yapardı kalsan insafsız. Öksüz koydun seni tutan kolları, Nasıl sarsınlar ki başka belleri? Nasıl da çoşardı sazın telleri, Sesinle kopardı kalsan insafsız. Bahçedeki güller açmaz oldu ki, Şaşıran tomurcuk tezden soldu ki. Kâlbim bile çoktan, sanki öldü ki, Bir senle çarpardı, kalsan insafsız. Dilim boşa söyler, hiç duyar mısın? Sanki mevsimlikti, benimle işin. Yine de diyeyim, belki anlarsın; Bu yürek tapardı, kalsan insafsız. 19.02.2017 MCİO///. |