İNSAFSIZ
İNSAFSIZ
Bırakıp giderken mevsim hazandı, Hüzün mü kopardı kalsan insafsız? Duygulu rüzgarın kesin yalandı, Ters yöne sapardı, kalsan insafsız. Hâl mi kaldı bende meşke girmeye? Kabuk tuttu kâlbim sanki her şeye. Güzel elâ gözlerin vardı görmeye; Zaten har yapardı kalsan insafsız. Yanlız koydun boşa tutan elleri, Sarmadı ki başka başka belleri? Hâlâ sana hasret sazın telleri, Sesinle kopardı kalsan insafsız. Bahçedeki güller açmaz oldu ki, Şaşıran tomurcuk tezden soldu ki. Kâlbim bile çoktan, sanki öldü ki, Bir senle çarpardı, kalsan insafsız. Dilim boşa söyler, hiç duyar mısın? Sanki mevsimlikti, benimle işin. Yine de diyeyim, belki anlarsın; Bu yürek tapardı, kalsan insafsız. 19.02.2017 MCİO///. |