Kolay sanıyorduk bir başına kadere kafa tutmayı
Şu alemde neler vardı gizli saklı yaşanası
Taze baharları yaşayacak acıyı tatmayacaktım
Kendi kendime yetecek öğrenecektim hayatı
Şimdi ellerimde ter yüreğimde ah oldun kaybolan yıllarım

Yürümeye çalışıp tozlu yolda çamura bulanmadım
Beşeri ilişkileri kır çiçeklerinin kokusu gibi sandım
Yüzüme güleni derde ortak deyip candan paylaştım
Cehaletimin ilk sayfasıymış saflığım ile aldandım
Şimdi gözlerimde vefa yaşları oldun kaybolan yıllarım

Kırık dökük mekanlar perişan olmuş insanlar
Çıkarları hedef yolları belirsiz saf sırtında yaşarlar
Ne ana ne baba gelir akıllarına nede kul hakkı sayarlar
İşte önce bunları gösteriyor kader sonradan anladım
Şimdi gördüm hayatın çarkında hiç oldu kaybolan yıllarım

Büyük çok büyük sevdik zaman sonsuzluk gibiydi
Heyecanı kanımızı ateşleyen demlerimiz olmuştu
Meyveleri tadımlık değil ömürlüktü bizden biriydi
Dünya ayaklarımızın altındayken neden kaybolmuştu
Şimdi kahrediyorsun aratıyorsun kendini kaybolan yıllarım

Mecburiyeti öğrettin yana yakıla hiç bıkmadan
El verdi soy verdi bereketi arttırdı lakin doymadık
Sevinçlerimiz oldu acılarımızı unuttuk ardımıza bakmadık
Yeni hayatlar paylaştık özümüzle bir olamadık
Şimdi tuttuğum hatıra defterimin satırları kaybolan yıllarım

Mustafa SARIVADİ
15.02.2017