GÜN AKŞAMA DÖNÜNCEGün akşama dönünce asıl kaygı başlıyor Düşerim bir boşluğa hasretinden kaçarken Bir hüzün ki ruhuma derin halde işliyor Yokluğunu hazmedip her yudumda içerken Beni hayat değil de hep hasretin haklıyor Karanlık dar sokaklar gözyaşımı saklıyor Geç vakitlere kadar gözüm seni yokluyor Kuşlar bile durmayıp yuvasına göçerken Döktüğüm gözyaşıyla ıslanırken kaldırım İçimde kopar durur dinmeyen bir yıldırım Yalnızca kalbe doğru başlar hazin saldırım Anılar şu gönlümde derin izler açarken Güneşin doğmasına artık saatler kala Yüzün gözümde tüter sanki özlenen sıla Geceye haykırırım sensizlik başa bela İçten içe bedenim yalnızlığı seçerken Uykusuz kalan gözler düşerken bitkin hale Sensiz hayat muamma zulüm çekilen çile Gönül hanem karanlık her yer ağarsa bile Güneş yokluğun ile güne ışık saçarken Ne çare gün doğunca dünyam başa yıkılır Daralır her an yürek ruh bedenden sıkılır Her halim çaresizlik engeline takılır Yine sensiz bir günün sabahına geçerken Murat Gökçe Karsî 11.02.2017 |