İNSANIN AKLINI ÇELER O ŞEYTAN
Sevilmez insanın şirkef olanı.
Her daim üzücü, sinsi pilanı. Ağzında küfürle birde yalanı. İnsanda güzeli çeler o şeytan. Dedikodu, gıybet, sözü bitirdi. Güzel sözü, gün geçtikce yitirdi. Gurur kibir akla şerri getirdi. İnsanın aklını çeler o şeytan. Her sevince paslı iğne batırdı. Kötünün aklına yattı oturdu. Güzelliği parçaladı savurdu. İnsanın aklını çelen o şeytan. Seytanın sözüyle söze başlıyor. İradesiz kara kalpte kışlıyor. Gönülleri vijdansızca haşlıyor. İnsanın aklını çelen o şeytan. Kötü sözü hiç bir insan duymasın. Süzgeçten süzülsün ağızda lafın. Kötüyle oturma bir karış yakın. İnsanın aklını çelen o şeytan. Etrafına bakıp güzel görmedi. Güzel sözü söyleyeni duymadı. Gönüle yolculuk varmış bilmedi. İnsanın aklını çelen o şeytan. Fatih Özkan 11.02.2017 |