Yaşamak
Yufka düşüncelerimin cam pencereleri ardından bakıyorum yaşama....
Keşkelerle iç çekiyorum geçmişin pas tutmuş şarkılarını mırıldanırken. Tozlu raflarda tuttuğum, yanık uçlu mektuplarda bekletiyorum yaralarımı. Gelecekle düş gemileri yapıp umutlara açılırdı yüreğim... Ve her umut bir fırtına ile biterdi, batarken hayallerin ölüler cehennemine... Şu bir gerçek meçhullere dümen kırmanın bedeli hayallerini kaybetmekmiş. Karanlık ufuksuz gökyüzü kadar bilinmeyenle dolu hayat. Tıpkı ihanet gibi, yalan gibi, aşk gibi, ölüm gibi... Vakitsiz göze alabilmek demekmiş yaşamak... |