ŞÂİR

Yemen çöllerinde Veysel Karani
Görmeden okudu yüce Kur’ân-ı
Şiir oku ile düşman kıranı
Hasan’daki Nebî hazıdır şâir

Akınlarda koca Memil Murad dır
Ayşe gül Hatice anada addır
Kazıklı voyvoda aldığı tadır
Kolsuz kahramanlar hızıdır şâir

Ravdanın yolunda Nabîdir Nâbî
Mevcûdatı ile Âllâh’a tabî
Evliyâlar şahı Âliler gibi
İlimin şehrinin hazıdır şâir

İlâhi hikmeti okuyan dili
Mazlum ah ettikçe doğrulmaz beli
Yetimi öksüzü okşarken eli
Gönüllerde şefkât özüdür şâir

Sevdası Âdem’le Havva’dan kaldı
Emîn olduğundan emânet aldı
Kader kaydeyledi kazâen buldu
Levhi mahfûzdaki yazıdır şâir

Mevlana meşrebi Yunusun vezni
İbrâhim Nebîyle Eyyûb’den hüznü
Havva ana Âdem babaya teznî
Esma-i Havva ilk sözüdür şâir

Şûara ceminin baş köşesine
Kurulan Habîbin bak neşesine
Dünyâyı sığdırıp akl şişesine
Zemherir kışının yazıdır şâir

Ey müslümân öyle aylak dolaşma
Dünya çirkle doldu dalıp bulaşma
Oku Kitâbını da hantallaşma
Devlet yokuşunun düzüdür şâir

Şuara doğarken çileyle hemhâl
Ömür boyu yaşayışıdır bu hâl
Sultanlar şahına eder arzı hâl
Milletin gül açan yüzüdür şâir

İSLÂMİ: değer öldükten sonra
Takdir ile yadedilir şuara
Ümidler tükenmez kalır bahara
Milletin vatanın gözüdür şâir