Babam...

Ne kadar çok özledim sana böyle seslenmeyi,
başımı omuzuna koyup,
alnıma dudağının değmesine ne kadar hasretim bir bilsen.
Her şeyden alıkoy saydın da, sensizliğe koyma saydın...
Sen gittin gideli meleğinin kanatları kırık, yüreği buruk.
Günden güne büyüyen sana özlemim,
Çok büyük geliyor küçücük kalbime.
Beni saran o Kocaman kollarını özlüyorum,
Bana güven veren sesine hasretim...
Seninle, eskisi gibi saatlerce konuşabilsem...
Sen gittin gideli her şey üstüme üstüme geliyor.

Beni kurtaramaz mısın?

Sen gittin gideli bütün renklerimi kayıp ettim,
Siyah beyaz yaşıyorum her şeyi...
Başımı göğsüne yaslamayı, bana "keçamın" deyişini özlüyorum...

İçim çok acıyor...

O kadar yarımım ki, sensiz tamamlana mı yorum.

Babam...
Geri gelsen, son bir defa sarılsam,
Kokunu doya doya içime çeksem...
Babam... Bakışı sert, yüreği merhametli...
Gülüşü içinde saklı...
Ne zaman ağlayışlara uğrasam,
Senin yoldaşım olduğunu bilip,
Avuçlarımda kanlı gözyaşlarım,
tebessüme selam veriyorum,

Gözlerim kapalı...

© BLAU, 2017