Özgün bir yüklem olmayı arz ediyorum,
Şeceresinde yalnızlığa mahal vermeyen bir belirteç;
Yine sükûtun haznesinde
Asla darmaduman olmayan yiğit bir med-cezir
Ay’dan bağımsız bir kehanet;
Yüksünmeden hayallerinden
Göğün küpeştesinde hazin bir lehçe adeta
Ve kıvrak tınısında asil bir özneyi şart koşan
Bariz bir dilekçe.

Hakka sunumum gün ve gece,
İndinde lepiska dileklerin,
Sarmalında az da olsa neşenin,
Tedirgin bir lisandan hallice
Çalıp söylemeye ant içtiğim yitik bir şarkı yine,
Gövdemi siper kıldığım
O hain teyakkuzda
Yeniden doğmayı arzuladığım
Olsa da maruzatım,
Susmaların gölgesinde,
Reşit bir söylenceye teğet geçen.

Kurnasında yorgun bir telaffuz,
Asılı kaldığım aşklara yüklediğim rahmeti
Kovuşturan o rahlede
Dokunaklı bir terennüm olsam keşke,
Demeye yetmez iken gücüm,
Boyunduruğunda sevdanın,
Ölmelere doyamadığım…

Gönülsüz bir kelamım bu gece;
Sığamazken hazneme,
Boyutsuzluğuma rest geçen evrenin
Kim bilir kaçıncı mertebesinde
Yok olmaya aday sair lehçe:
Andığım adların,
Sarmalında hüzün huzmesinin,
Yine yüklendiğim cezayı
Görmezden gelse keşke Yaradan, demelere
İtibar etmek mi yoksa tek gerekçem
Yine bendinde aşk,
Közünde ölüm,
Suresinde nifak sokan zulme isyan okuduğum
Diril bir gölge.

Adımı dahi unuttuğum,
Aşka nazire eden bir beyitte uyutulduğum
Sair imgeden müteşekkil bir yas’a
Olur mu hiç itirazım?

Damsız bir kelam,
Alabildiğine hazanı kucaklamak adına
Yeryüzüne geliş amacım,
Titrime yüklü bir rahmete toz konduramazken,
Hecelerin yatağında
İstirahata çekilmeyi meşk eylediğim
Ömrü de peşkeş çekmişken hüzne,
Teyit ettiğim mekânında aşkın
En asil darbe iken yüreğin meşrebi.

Medet ummaksa neyin ikrarı?
Yas tutmaksa, hayli oldu
Geçen zamanı
Mimlediğim bir isyanda canhıraş sayısız keramet,
Varlığıma delalet verdiğim her selamda
Bulamadığım o yanıt,
Hele ki tek kişilik hücremde,
Ölümüne sessizlik.

İnsan eti ağır mademki
Yok say bedenimi,
İflah olmaz ruhuma da kondur son bir rötuş,
Saklanayım edindiğim tecrübeyle,
İfa edeyim en azından yüreğin neşriyatını
Yetmedi sereyim gönlümce
Yaşadığıma kani iken
Akan her gözyaşımda.

Yorgun beyitlerin özlemi var;
Tutanak addedilen
Bir şiire gizlediğim ne çok terane;
Yine dünün yongası bir hüzünde kenetlendiğim
O bitimsiz kaygıların kırsalında döngünün
Hangi kare ise yok sayıldığım kitli bir hücre…

Kanıksanası ne ola ki?
Özlediklerime dair sayısız kelamı ardı ardına dizdiğim
Üstelik gelmeyeceğini bile bile.