Hayat
Ey hayat;
Hiç inkar etmedim. Nankörlük etmek istemem sana. Buz gibi akan sularından kana,kana içtim suyunu, Doyasıya yedim mis gibi kokan ekmeğini. Ya sen hayat, Bir verirken, hep beş almadın mı? En sevdiklerimi almadın mı? Kolumu kanadı mı kırmadın mı? Bana dünyayı küstürdüğün zaman, Renkler solar, kokular silinirdi. Bazen de ben küserdim sana. Yalnızlığın çığlıkları, zamanın dipsiz kuyusunda yankılanırdı. Acılarımın isyanları, Çıplak direnişleri düşünürdüm Özlemlerimin hiçliğinde… Ne olur Hayat, Güneşi, ayı bana karartma. Buz tutmuş göz yaşlarıma dokunma. Huzuru bulmuşken özlem acısı çektirme. Benim hayatım zaten senin Hayatın değil mi ki. 03/02/2017 f.k. |
şiiri kavrayışı okuyana çok güzel hazlar tattırmakta…
Çok çok Beğendim…
…………………. Saygı ve Selamlar…