Gönül Bahçem
Bu gün gönül bahçeme uğradım
Yıllardır birikmiş kırılan kuru dalları yaktım. Çiçeklerin diplerinde sararmış yaprakları temizledim Kanayan yararın kabı gibi kap tutmuş toprağı kazdım. Kuşların sesi, çiçeklerin o naif kokuları. Öyle bir rahatlık ferahlı geldi ki gönül bahçeme. Bıraktım artık seni düşünmeyi, seni aramayı, Bıraktım dilimde ki o isyan kelimeleri Kalemimde bıraktı yazmıyor artık ismini. Sen gidince anladım,yokluğun güzelmiş. Fark edememişim çiçekleri, kuşları,denizleri, mavi gök yüzünü. Sen gidince anladım kendimin önemini. Artık ben de varım güzel olan bahçemde . Orda, şurda, gerçekte, düşte her şeyde ben de varım. İyi ki geldin evine, kaybolan bende ki Ben |