11
Yorum
12
Beğeni
0,0
Puan
1110
Okunma
Yokluğunun boşluğudur düşüşüm,
Yaprak gibi savrulmadan yetiş can.
Kör kuyunun loşluğudur küsüşüm,
Kora düşüp kavrulmadan yetiş can.
Çıkmazların sokağında yürürüm,
Bedenimi kederlerle sürürüm,
Her akşamı hüznüm ile bürürüm,
Çömlek gibi yoğrulmadan yetiş can.
Düşmanlarım beni bedbaht ettiler,
Can dostlarım birer birer gittiler,
Anam, babam toprak olup yittiler,
Zor yün gibi eğrilmeden yetiş can.
Ben yandıkça rüzgâr eser harlatır,
Kötü şansım yaşantımı zorlatır,
Dar günlerim yerden yere fırlatır,
Can bedenden ayrılmadan yetiş can.
Savruluşum şehirlerin onudur,
Kahroluşum inan hazin konudur,
Bu gidişim bir yaşamın sonudur,
Gün dağlardan sıyrılmadan yetiş can.
Alptekin Yazar
Cevap Yaz