KÖR MAKAS
servi değilim
gök kubbenin sedasını dinleyemem yüzüm toprağa bakar belki birgün kaybettiklerimi bulurum çokça budaklarım çokça dualarım... ağlarım... ağlarım... ateşlere atsalar yanmam is karası geçmişim mürekkep olsam yazılmam çok erken budandım acemi bahçıvanlar elinden mevsimsiz... kırmayın dallarımı! kör makas acıtıyor canımı şimdi yaşayan serabım uçsuz bucaksızım kırmayın dallarımı! susuzluğa razıyım ölmeden son dilek hakkım aylar,yıllar... geçer... geçer... belki birgün sürgünler biter kırık kalpler yuvasına döner dallarımda yeniden aşk rüzgarları eser... ey babam ocağındaki ulu çınar! öz suyundan bana da ver gölgende bir eksik bir fazla geçen günler avlusunda ağlayan çocuk uykularımı böler... ULVİ CAN YOLDAŞ |
ama kötümser biri neden hep onu söndürmeye koşar?
…………………………………….(Michel De Saint Pierre)
Çok çok mutlu dileklerimle kutlarım…
Şiirinizi canı gönülden Beğendim…
………………………………. Saygı ve Selamlar…