ŞEHRİME GEL
-Şehrime Gel-
... Benim şehrim sensin demiştin ya fısıltılarla. Lavanta kokulu yer yatağında uyuma pahasını göze aldın ya o yorgan döşek kuş tüyünden daha da hafif/daha da sıcakca olacak ikimizin sıcacıklığındaki sevginin sarmaş-dolaşlığında. Irmağın kenarındaki yuvamızda manzara eşliğinde muhabbetin dibine vurulacak belliki kahvenin çayın yanında bisküvi kırtlatırken anıların kahkahasından vurulur dem dem sözlerin sarhoşluğunda. Bu kez gitmemesiye gurbetine ağaçtan tünellerin arasından da geçmemesiye kalasıya gönlümde yıllarca aynı tastan içilesi çorbaya somun ekmeğimi bölüşesiye gel, gel benim şehrim sensin deyişine. Şehrime gel hadi sevgili. Sevil Özdemir |
Kutlarım...