Yirmi Dört SaatÇekip gittin ya ben hala harabım Yıkıldım viran bir ev gibi Bırakın bitmesin ıstırabım gitmesine izin verdim diye Onsuzluğun hasreti yaksın yüreğimi Ellerin boş kaldı hak ettim acımayın bana Yaklaşmayın yanıma bırakın kendi başıma ağlayayım Gözlerimde akan yaşlar kesilmesin aksın yirmi dört saat Bu yas benim yasım kimse paylaşmasın Benim gibi yüreğini sakın yakmasın uzaklaşsın yanımda Boş ellerimle gönlümle beni baş başa bırakın Hatasını çaresizliğini anlasın değer kıymet bilsin Ya kavuşuruz ya buluşuruz ya da unuturuz Yaklaşmayın yanıma bırakın kendi başıma ağlayayım Gözlerimde akan yaşlar kesilmesin aksın yirmi dört saat Bana ait bu ayrılığın mekânı dünyam Özlemi sarmış kor alev yakar bırakın yaksın kavursun Savursun dağdan dağa çölden çöle Mecnun gibi belki değerini anlar onun için yanarım Ya da yine nefsime kanarım bir gün sever bir gün terk ederim Mutsuzluğun dibini bulur yanında otururum Yaklaşmayın yanıma bırakın kendi başıma ağlayayım Gözlerimde akan yaşlar kesilmesin aksın yirmi dört saat Mehmet Aluç/Kul Mehmet |