GÖNÜL DİNLEMEZ FERMAN
Derde düşen yanık gönül.
Sızım sızım kavrulan gönül. Varmı dostlar bu yaraya derman. Gönül dinlemez ferman. Yaraya bıçak vurma kanım durmaz. Halim anlatsam kimseler duymaz. İnsanlar duygusuz vurdumduymaz. İş bu hale kimseler baş kaldırmaz. Üstad ahmet söyler halini. Halinden anlayan olmaz. Adamış şiirin dünyasına kendini. Şiirleri derindir dert çekmeyen anlamaz. Feleğin çemberinden geçen geçene. Aşkı sor ki ferhata dağlar dile gele. Döndürdü leylayı yanmış bir küle. Çekmeyenmi var ey dost çeken çekene. İnan aşk dize gelmez hicbir zaman. Bu ne büyük yangın aman ki ne aman. Benzemez hicbir şeye pek yaman. Gönül dinlemez ferman. |