Yokluğunda mevsimlerimin çarkı tersine dönüyor
Ne yazım belli,ne kışım
Bir yanım son bahar,bir yanım yaz
Gözlerim ateş yumağı,yüreğim ayaz
Sen yoksun,bitimsiz bekleyişler kemiriyor ömrümü
Üstelik son günlerde hafızamda yitik hayaller
Dudaklarımda imlası bozuk cümleler birikiyor
Dışa vurulmayan isyanlarım içimde avaz avaz
Gel artık,gel...
Gel de, bitsin artık bu hüzünlü bekleyişlerim...

Yokluğunda değirmen taşında öğütüyorum günlerimi
Sevinçlerim mengenede boynunu büküyor
Bir kurşun gibi delip geçiyor ruhumu hasretin
Acılar yüzüme vurup ölü kuşların kirpiklerine yansıyor
Bir mülteci ürkekliğiyle bakınıyorum çehreme
Ben bana yedi düvel yabancıyım
Aklımın dilini yüreğim,yüreğimin dilini aklım almıyor
Kimliklendiremedim bu bekleyişleri
Tarifsiz acılar,isimsiz ağıtlar kulaklarımda dem vuruyor
Özlemlerim yüreğimde nasır nasır
Kanatıp duruyorum,dinmiyor sancım...

Kaç beden daha giydireceksin üzerime
Hasretin kanlı ellerinde ördüğün mesafeleri? ?

Kaç asır daha gömülü kalacak vuslat
Dipsiz kuyulara bıraktığın yüreğimde? ?

Sensiz bütün kalabalığı aldı başını gitti bu kentin
Çekildi bütün kaldırımlarda ayak izleri
Evlerin ışıkları fersiz
Gölgeler yersiz şimdi
Konmuyor arılar kır çiçeklerine
Bütün güllerin elleri kanlı
Gelincikler dökmüş zülfünü
Zirvesinde duman biriktirmiyor karşı dağlar
Ağaçlar meyvesiz
Ağıtlar yamaçlara vurmuyor artık...

Gün,karanlığın içinden sıyrılıp yer yüzüne sere serpe yayılırken
Sensizlik içime kor gibi bir acı bırakıyor
Volkanlar depreşiyor göğüs kafesimde
Gök,gözlerimde gürlüyor
Sarsıla sarsıla bırakıyorum gecenin koynuna yorgun bedenimi
Günlere dargınım,gecelere de sığmıyorum...

Ey ismi geçince
Sahralarda susuz dudaklara
Su tadında bir lezzet bırakan sevdam! ! !
Sürgünlere sürülmüş prangalı şiirleri sıralanıyor dizlerimde
Şarjörüne gam sürülmüş kâbuslar vuruyor düşlerimi
Hayallerim kimsesizliğimi suratıma çarpıyor
Yokluğunun pençesi yakamı bırakmıyor
Düşlerim yaralı
Bütün vakitlerim zamansızlığa gebe
Gözlerinin değdiği yağmurlar ciğerimde yara
Beni böyle yetim
Böyle kimsesiz bırakma yâr...