BİLMEDİN DEĞERİMİ UNUTMADIM GÖZLERİNİbenden ayrı nasıl mutlu musun buldun mu huzuru ne olurdu eritseydik aramızdaki buzları beni soracak olursan alışkanlık oldu aksatmadan içiyorum uyku haplarımı aşkın terazisi yok ki tartayım gittiğin günden beri inan ki yastayım senden kalan hatıraları nasıl saklayım artık nafile ne yapsam ne etsem de sana olan duygularımı tüketsem de seni sevmiyorum özlemiyorum diyemiyorum cümle alem bunu bilsede göz görmeyip gönül sevsede dilim tutulup yüreğim erisede umurumda değil artık gizlemiyorum bundan sonra gerekte görmüyorum karşılıksız da olsa inan seni çok seviyorum öyle kolay mıydı çekip de gitmek son noktayı koyup da silmek bir yabancı gibi el sallayıp elveda demek bir nefes sonrası tükendim kaldım sevmiyormuşsun meğer nasıl da aldandım biz değil miydik seninle yeminler eden ben değil sen oldun terk edip giden nasıl silerim seni gönlümden ah bir anlasaydın sen de halimden... Refik 25.01.2017 İstanbul |
Gönül Dostu; Şiir yüklü duyguları kaleme alan yüce insana teşekkürler…
Kutlarım…
…………………………….. Saygı ve Selamlar…