Ölümsüz ...
bir balığın öpücüğüne sığındık
ve arıların hışmına uğradı Phaselis halkı hayata veda ettiler.. oysa biz yaşama veda edemeyecek kadar sevdalıydık... ödünç aldık Pegasus ’u Bellorephantes ’ten ve göç ettik Phaselis ’ten Knidos ’a çıplak Afrodit heykelinin memelerinde emdik ebedi sevda iksirini iki kavruk aşıktık Hitit güneşinde.... şimdi Ani ’de közde demlenen çay tadındayız... ayaklarımız arpaçayın bulanıklığında ve hoyratca koşuyor kısraklar yeşil platolarda peri kızım yamacımda... dostlar... insan sevdikçe ölümsüzleşiyor... hiç bitmeyen çocuk gülüşleri gibi... |
Beğeniyle okudum...
Yüreğinize sağlık...
Kaleminiz daim olsun...