BU GÖZLER HEP AĞLADI (71.)
Seninle birlikteliğimize kurmuştum dünyamı
Seninle bezedim gönlümün aşk bahçesini Sabırla hep yollarını bekledim Esen rüzgarlardan diledim seni Acı çekmek nasılmış nereden bileceksin Uykusuz ve yorgun adımlarımı Hayalinin izinde hep sana sürükledim Hatırladıkça hala sızlar yüreğim O haşin sert bakışlarını Ellerimi tutup okşayışlarını Canıma can katışlarını Ben seninle yaptığımız sohbetleri özledim Yazdım çizdim şeklini Kimseler görmeyecek kimseler bilmeyecek Şarkılarda şiirlerde anlatacağım seni Yüreğimde saklıdır yerin Ağır ağır gün dönerken geceye Gökyüzünü kara bulutlar sardı Ne geceyi ne güneşi istemiyorum Ne yıldızlar lazım bana nede gökyüzü Sence aşk ne demek Yüreğin kor gibi yanması mı Hiç bir zaman gülmemiş sevenin yüzü Nasılda özledi bu yürek seni Sen aşkı ne sanmıştın ki Bir kalp ki için için yanar derinden Beni düşünme diyorsun Sana hayır gelmez diyorsun benden Bu gözler gece gündüz ağladı Tenini okşamak geldi içimden Diz çöktüm oturdum dizin dibine Dokunmak istedim narin tenine Dokunamadım Fatma Ayten Özgün |