GELECEĞİNİ BİLİYORDUM
Çalındığında yürek kapım,irkilmiştim
Dolaştı eli ayağı Kamaştı yüreği gözlerimin Her şey sen olmuştun , özgürdü ağlamalarım Yoktun ortalarda Dolaşırken eziyet tohumları içinde Öyle sessizce bekliyordu GELECEĞİNİ BİLİYORDUM Tükenmeden umutlar Beslenmeliydi ruhlar geldin , işte geldin UTANDIM EY AŞK Sordun ; SUSTUM Kimsesizdi kelimeler, çiyler düşüyordu Üşümüştü ruhum sığındığı , derin boşluğunda Giyindi tüm düşlerini Kekremsi sokaklarında yalnızlığının Cevapsız dı tüm bildik suallerin ,EKSİK YANLARINDA Ağlak duvarlara loş bakıyordu ,karanlık yüreğim Işıksız kör bir kuyuya daldım Gördüm kanayan gözlerini ,bedduaların da Sahipsizdi AŞK İz Bıraktı Yalnızlığımın buğulu camlarına Hiç bir duyguya ait değildim UTANDIM AŞKTAN Sessizliğinde sorularının Babasız bir çocuk oldu Kimse sahip değildi yalnızlığıma Sanki yabancı bir bedendeydim Yol bulamadım karanlığında Sönmüş ışığı ellerimin NE Ben ,benim bugün KİMSESİZLİĞİMDE NE de kimseyim SENSİZLİĞİMDE |