Dudağımda hüzzam
Ezgilerle çağırırım seni
Senli hüzün dağlarına kapıldım
Küskün cehremin gizli tapınaklarında ararım seni
Üşüyorum biçare yalnızlığın hasretinde

Yoksul düşlerin artığını sürdüm yüreğime
Avuçlarımda düş kınası ile düştüm izine
Esrik rüzgârın ilmeğine takılınca yüreğim
Gözlerinin kıyısında huzura boğuldum
Üşüyorum biçare yalnızlığın hasretinde

İrem bağlarından geçtim, sana geldim
Kıpır kıpır çalıyordu yürek telim
Ben varlığına uzandım
Yanık düşleri saklar yüreğim
Üşüyorum biçare yalnızlığın hasretinde

Ne var ki teninin arzulu çoğalmalarına sarılmak
Utançsız ve uhdeli yaşama alışmak
Avare sular gibi çağlamak
Şelaleler gibi sevdikçe ovalarına dökülmek
Üşüyorum biçare yalnızlığın hasretinde

04.03.2016 (İstanbul, Fatih) 21:55

Hande Ortay (handeortay)
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.