Yalnızlığıma Saldırmasın Boğa
Kirpiklerine takılmış ilkyaz dalını gördüm
Sırtımı ağaca verdim Susup menekşelerin peşinden koştum Başını getirip yüreğimin üzerine koydun Şimdi varsın, birazdan yoksun Zira gövdemle bir fanusta yaşıyorum Ne duruyorsun, tak bütün aşkları sırtına da öyle gel! Karanlığıma, yalnızlığıma saldırmasın boğa Sensizlik susmuyor, çırpınıyor Oysa ben o saydam suyun dibindeki pinayı sevdim Kucakladım, iki kabuğun arasına girdim O zemli, sıcak yoğunluğa sığındım ve sonsuzluk oldum 11.10.2016 (İstanbul, Fatih) 22:33 Hande Ortay (handeortay) (c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. |