DÜELLOTalih ömrümün son gününü bekliyor Oturan kötürüm rolünde sanki akşam Tekrar yatağa yatırdı Gösterişe yer olmaz bundan sonra Bu yüzden Son mihenk taşında sınanıyorum Yıllanmış bir karaktere yenildim Düelloda Sende kalanla savaşamadım Dayanıklı ve yaklaşılmazdı Bilirsin etoburdur bunlar Hesaplanamaz ölçüm hızıyla dolaşırlar etrafında Kızışıp kaynaşan karınca yuvasında Binlerce kollu binlerce kafalı dev değil Zavallı cılız insanoğluyum Milyarlarca sesin içinden Sesimi tanımak gibi tanıyordu beni Aydınlatma ışığından oldu sonum Binlerce artılar tarafından çekildim oysa Gelip yapışamadı biri İçimde bir amiral gemisi görkemiyle yüzen Varlığın zerrecikleri Savaş düzeni içinde dizili filolar Uzunlamasına bir sürüngen gibi ağzını açmış Birikimi yutmaya hazırdı Bu hayatta er geç rahatınız kaçar Yalnızlık ve hayal yokuşunun Nereye götüreceği bilinmez Gözler bile görmeye gerek duymadı Yeşil örtüyü çekiverdi Karda kışda burada vücudum buz kesildi |