KIRLANGIÇ....

önce canım ülkeme

sonra sabahattin ali ve diğerlerinin anısına...

gel
her göç mevsiminde
dönen kırlangıçım
yuvalan kızıl sakalıma
ve anlat cehaletin megesinde ezilen anakentime
özgürlüğü kardeşliği medeniyeti

ey sevgili Ülkem
*Adonis dölledi toprağımı
bir bebeğin al yanağı rengindeyim
inatla
hala kızıl akmakta kızılırmağım
kadınlarım eşit kadınlarım uygar
çocuklarım mutlu çocuklarım umutlu
ana kenttimle birlikte gömülüyor bataklığa
ana kenttim karanlıkta
anne ne olursun durma!
terliğini fırlatsana

ben ki anadolu
yalınsız çocuklarım koşuşturmakta
yaylalarımda
analarımın elleri hamur
ve öğrenmekte taylarım
rüzgarlarla yarışmayı...
göreceksin
pulluklarım öğütecek
sert kayalıkları
Ankara’da ki din bezirganlarını
Allah’a şirk koşan çıyanları
Sabahattin Ali gülümseyecek
Sazara ormanında...

sahi
bir de Nazım’ım uzakta
aslında hiç bizim olmadı ki Nazım

gel kırlangıçım
bari sen benim ol
sahipsiz kalmasın dilim
canım memleketim...

koşun kadınlar
........çocuklar koşun
koşun halkım koşum
satılıyor ülkem emperyalizme...
Mustafa Kemallerim yıkılıyor
Yıkılıyor Cumhuriyetim
sokaklar bizim Ankara bizim
bu vatan bizim
durma ayağa kalk Türkiyem.

* bahar tanrısı

Ezop Miğfersiz Şiirler... Mayıs 2008 Ankara