GÖNÜL
GÖNÜL
Elâ gözü gördüm de ben, ah neler çektim, İçimdeki ağrılarım, bir türlü bitmez. Elimden de bir şey gelmez; dağ gibi çöktüm, Ömür gelip geçti gönül, yâr bizi bilmez. Gönül, yâre on düğümlen, neden bağlandın? ’Elâm’ diye sayıklarken, oysa can yakar. Yüzün asıp için için, pek tasalandın. Bilirim o bakışlara, çok tamahın var, Deli gönül bırazcık da, ısrar etsene! Hep içine atıp atıp, nasıl yaşarsın? Dünya dersen; gelip geçer, hepsi yalan be! Şu dillerin çözülsün de, yâre yakarsın. Gönül, senin bu hâlinden, endişeliyim. Ela gözlü emeline, sarman dileyim. Biraz mutlu olman için, neler etmezdim? Yoksa nazın bana mıdır? Söyle bileyim. 15.01.2017 MCİO |
Can alıcı anlatımı ve kurgusuyla akıcı bir şiir gördüm…
Çok Beğendim.
……………………………… Saygı ve Selamlar…