Her yer bembeyaz dı
Diz boyu kar
Üzerim de kurşuni bir ağırlık
Yatak olacağı kadar rahattı ama
Garip bir ağırlıktaydı yorgan
Kötüydü çalan melodisi zilin
Kalkamıyordum biliyordum
Hasretinden direği yanıyordu burnumun
Biliyorum
Senden bir haberdi
Sürüklenerek açtım kapıyı
Birden irkilmiştim
Koskoca bir çam ağacı
Boylu boyuna uzanmıştı
Kapının önüne
Canım yanmıştı
Koca çam’a
Bilmezdim ki aynı saatlerde
Aslında benim sırtım,dağım
Kocamanım
Çınarım’da devrilmişti
Birden buz kestim
Kar yüzümü bembeyaz rengiyle okşuyordu
Ve çok soğuktu
İliklerime kadar donmuştum
Yok artık O
Dediler
Senin için
Nasıl olur
Ben henüz çoçukluğumun öykülerini yazmamıştım
Ben daha büyüdüğümü de yazmamıştım sana dair
Şimdi mandolin çalıyorum
Hep sevdiğin
Çocukluğuma sıkıştırdığın
Mavun rengi
Sonra tanımadığım bir ses
Benden yayılıyordu ortalığı yırtarcasına
Gitmiştin
Tüm çocukluğumu ve
Büyümemişliğimi de yanına alarak
Bir anda nasıl da yaşlanmıştım
Saniyelerin içinde
Hüzün senin yüzündü
Bembeyaz ve buz gibiydin
Ayın ondördü gibi güzeldi yüzün ama
Ocak ayında ki ondört değildi
Alırken seni sonsuzluğa benden
Bende de gitmişti tüm güzel kavramları
Ya ayın ondördü güzel değildi
Ya da sen ayın ondördüne yakışmadın
Çınar Babam