METROPOLDE BİR İZDÜŞÜM
Herkese selam vermeli!
Çiçeğe, böceğe, uçan kuşa Konana, göçene Çocuklara, kelebeklere Yere, göğe Sabah sokakları süpüren çöpçülere Yüzündeki somurtkanlığın bir parçası olmuşlara " kim bilir belki tebessüm ederler sayemizde " Mendil satan kenar mahalle kurbanı çocuklara, Bürokrasinin sağanağında portföy çantalı memurlara, Elleri kitap dolu derse yetişme telaşında öğrencilere, Yeni bir makalenin ilhamında akademisyenlere, Kuytuların kenar süsü kokoreç tezgâhlarına, Bahar geldiğinde çarşı meydanlarında çiçek satan çingenelere, Elinde valizi, kulağında radyosunun sesi şehrin yabancısına Kıyıdan köşeden gelen herkese... Burnumuzdan ötesine selam vermeli işte, Ruhu çekilmişliklere bir can olmalı şehir sokaklarında, Kahkaha bulaştırmalı kalabalıklara Damıtılmış yalnızlıklarımızda biz olmayı bilmeli Betonların göğe vardığı göğü delenlerde prangalarımızdan kurtulmalı Modern dünya kaygısında bir an olsun insan kendine varmalı İnsan olmalı Ve selam vermeli gönüllere |