Söyleyecek o kadar çok şeyim vardı ki.
Dinletemedim sana sözümü.
Kapadım lafa, söze, dile, ağzımı.
Kalemim konuşsun istedim.

Gidersen sönecek içimde ki ateş.
Gidersen karanlığa mahkum olacağım.
Gidersen yüzümde ki güller solacak.
Gidersen göz bebeklerim kirlenecek.Diyecektim sana.

Sadece "Dur gitme" sesi yankılandı içimde.
Sesim kısıldı duyuramadım sana.
Gidişin öğlesine acıttı ki içimi,
Acım yaş olup akmalıydı gözümden.
Kalbim taş kesildi ağlayamadım.

Tutmalıydım ellerinden.
Ellerim değil miydi her dokunuşunda seni heyecanlandıran?
Tutsaydım ellerinden belki de vazgeçerdin.
Yapamadım benden çok çok uzaktaydın.
Yetişemedim sana.

Sen bana "Hakkını helal et" derken bedenim çöküp kaldı olduğu yerde.
Ne acılara dayanan bu yürek bu kez yenilmişti.
Bu kadar zayıf değildim ben, güçlü olmalıydım.
Olamadım

Biliyor musun ben biliyordum geldiğin gün gideceğini.
Zor zamanlar yaşıyorduk seninle.
Biliyordum bir gün beni terk edeceğini.

O gün geldi ve sen gittin..giderken başka bir şey söyledin mi?
Her zaman söylediğin sözü son bir kez daha,
"Seni seviyorum kız" dedin mi?
" Bir gün geleceğim" dedin mi?
Beynim bedenim ruhum uyuşmuş,
kulaklarım uğulduyordu hiç bir şey duyamadım.

Kimin için beni terk ettiğin önemi yok artık.
Kilometrelerce uzaklarda dahi olsan,
Aynı çatı altın da olsak fark etmiyor..
Yoksun ve asla olmayacaksın bu düşünce beni felç ediyor.
Kurtulmalıyım bu düşünceden.

Bel ki anıları bir sandığa koyup, tavan arasına kaldır malıyım.
Bu aşka nokta koyup,bu sevdadan vazgeçmeliyim.
Hayatı bir yerinden yakalamalıyım.
Bunu yapabilir miyim acaba ?

14/01/2017 f.k.