Bir Dal Yalnızlık
Kendi çukurumda boğuluyorum
Tıpkı göklerde gizlenen bulutların yağmur damlalarıyla hüzünlerini belli edebilmeleri misali Ve kollarımı açtım, Sadece rüzgarın kucaklayacağını diledim Karardı gözlerim zihnimde Acıları sulayan bakışlarımın esiri oldum Yutkunarak makam-ı sükuta, Kalemimi gözüme değil, kağıda dökmeye karar verdim Çok şeyler duydum lakin sır vermedim Sevdalı dudaklardan dökülen sayısız türküler dinledim İnsanlar terk ederken inim inim inledim Bu kahrı, bu çileyi tekrar çekebilir miyim? Gel ve beni benden götür Yanındayken ne kökümü taş keser, ne de boynum kısalır Sen varken gövdem ebedi kalır Yeter ki yaşamamı sen dile Yanında huzur bulur gölgem, rüzgar ise temennâ çakar Çekilmez bir haldır yalnızlık, çaresi kişinin kendisidir Görmüyor musun, ihtiyacım var sana Tutanacak bir dal yalnızlık... 05.08.2016 (İstanbul, Fatih) 01:25 Hande Ortay (handeortay) (c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. |