ARAFTA MEVSİM
mevsimi kurmuş saat
odaları dolaşırken korkakça. sokak lambalarının kulpları açsın aydınlığa diye geceyi. avcılara teslim sırılsıklam bir aşk birikmiş gözyaşı kadehde katık olmakta kayıtsız hüzüne. ıslanırken utangaç ’yasaklar’ perakende zor kelimelerde süzülür zemheri, sarhoş, karanlik uzun çarşıların imbiginde. bak ömrüm, son düşkünü bir sen bir ben kaldık zambak açan davlumbazlı pencerede "arafta mevsim" in hrnozmn |