MAFSALBir Sensizliğim vardı Uykularımdan tekme tokat kovulan rüyalarımın Çapak çapak sabahladığı yastığımda Bir de Senim olsun istedim Taş doldurduğum sol boşluğumu Hırtal diye astığım Boynumun borcunda Düştün Dedin ya gözlerimden Her yanım kırık dökük Topla parmakuçlarında tüten ılgıtlıkla Saçlarıma d’evrik evrik örünen yönsüz Poyrazları Eriyik eriyik yol bulsun avuçlarına Kirpiklerimde yosunlanan kırağı bozması çiyler Ki Yurdum diye sarınayım Örtüneyim göğsünü Meczûp yabanıllığıma Neftî bir ab-ı hayat bahşiyle Efrûzî bir Haşr şehâdetiyle Kâfûrî bir mey sersaadetiyle Doysun çoraklığı torağımın Kevser nefesinin Selsebil’liğine Hâmil olayım yeniden nevbahalara Üzerine onlarca kelâm eti yapışmış Kancık bir sapantaşı gezinir ense kökümde Avuçlarımda Çıkmaz sokaklara soluklanan kader çizgim Bu sağanak boğanak iklim Yaprak yaprak hüzün döken bu cılız takvim Hele ki aylardan Aralık Ve Duy eşiğimi tekmeleyen bu Hicâz ezgi Bu arabesk ritim Hiç iyi gelmedi Hiç yaramadı yarama bilirim Göç mevsimi artık Yüreğimi kırıntılayarak beslediğim şiirlerin Gözlerinde katil bir uçurum derinliği Ertele vuslatını kirpiklerinin D’üşüyorum |
Kalemin susmasın
____________________________Selamlar