Ben doğmadan kalemi kırılmış
İnfaza hazır kaçak firari
Bir mahkumum ben
Doğduğum günden beri
Bir mahkumum ben
Kaderim alın yazım bu
Ben doğarken el ayak çektim kendimden
Kaldım kendimle yapayalnız bir ben

Bir mahkumun gerekliyken
Kaçabilmek ve sırra kadem basmak
Yorgun düştü bedenim
Feleğin bu oyun çemberinde
Dönüp dönüp dolanmaktan
Aynı yerde olmaktan
Yorgun düştü bedenim
Neden Allah’ım neden
Sonunda anladım anladım ki
Kendimle kendimle eşit olmaktan

Ruhum sa keçi gibi inatçı
Durmaksızın içimde bedenim de
Kendini arar ulaşılmadık yerlerde
Uzaklarda kutularda En derin hücrelerde
Kendini arar içimde inatçı ruhum
Allah yar ve yardımcım olsun
Ruhum ruhum sa kendini
İçimde asla ve asla bulmasın kendini

Mahkum olmak ölmeden beter
Mezara girmek gibi bir şey
keklik gibi kafeste yaşamak gibidir
Demir parmaklıkların arkasında
Ölümü beklemek gibi
Mahkum olmak böyle bir şey
Ben olmaksa hiç olmamak
Kaçarak yaşayacağım ömrümce
İyi ya da kötü bir mahkumum ben

Bir mahkumun yüreğinde
Sayısız insan yaşar içimde
Hissetsem de hissetmesem de
Düşünsem de düşünmesem de
Bilemem beni kim düşünür içinde
Kim hisetirir kendini
Kim hissetirmez içinde
Bilemem ben ben doğarken
Kalemi kırılmış firari kaçak
Bir mahkumum ben

Fikirler düşünceler
Aynı olsa da ya da hisler
Yalnızca başrol de ben
Beyaz perdede oynayan
Bir sahneyim
Firari kaçak bir mahkumum ben

Ruhsa birden fazla var
Bedenimin içimde
Bense benden daha fazlası
Var içimde bedenimde
Herkes kayıtsız oysa
Onlar konuşurken içimde
Başrol oynadığım tiyatro sahnesinde
Susturuyorum onları ben içimde
Kendim kendimle konuşurken