Kundağında uyurken
Mutlu bir bebeğin
Yanağında tebessüm
Gamzesinde gül
Kıpırdar ya hani birden
Kimbilir neler gelir geçer
O an düşlerinden?!


Ah Kadriye teyzemiz
Sıkıntılı zor günlerimizde
Kiracıydık evinde
Çok emeğin geçti bize
Eşiydin Çetin dayımızın
Yalnız çocukların değil
Benim de iki kızım
Geçti senin ellerinden?!


Ne demiştin bir gün
O sözünü hiç unutmadım
’Günler hep aynı
Biziz gelip geçen!’
Evet haklıydın sen
Dünya Yolgeçenhanı
Biziz ci/hana gelip göçen!


Hep iyi kâlbinle
Karıncayı incitmeyen
Güzelliklerin ile anacağız seni;
Şimdi Bilge kızının bir
Bilgen kızının üç bebeği var,
Sağ olsaydın ne çok isterdin
Torunlarını görebilmeyi
Sırtına kışlık yünlü kazak
Ayağına patik örebilmeyi!..


Ardında sevgi emek
Besleyip büyüttüğün
Tutup elinden yürüttüğün
El bebek gül bebek
Torunlar bırakıp gittin
Acıların kar/altı/nda
Derdini içine attın...


Süleyman amcamın eşi
Fatma yengem ile
Yan yana yatın
Anlatın da anlatın;
Dünya ahret bir
Kardeş gibiydiniz
Üstünüzdeki karlar gibi
Tertemiz geldiniz
Tertemiz geçip gittiniz...


Sen bir bilge
Anadolu kadını
Kadriye Taşkıran
Taşa yazılı adın
Nur içinde yat
Dediğin gibi
’Günler hep aynı
Gelip geçen biziz!’
Tükenen hayat!


Şaban AKTAŞ
26.12.2016


Fotoğraf: Şaban AKTAŞ